เราจะรับมือกับกับคนที่ลุ่มหลงมากและมีกำลังมากอย่างไร
ขอยกตัวอย่างเรื่องราวพุทธประวัติ ในสมัยนั้นองคุลีมาล ผู้แสวงหาวิชาสุดยอดด้วยการประหารผู้ที่ผ่านไปมาในทางเปลี่ยว ได้สังหารคนไปแล้ว 999 คน เหลืออีกคนเดียว ก็จะครบ 1,000 ด้วยความหวังว่าปรมาจารย์จะถ่ายทอดเคล็ดวิชาให้
ลักษณะขององคุลีมาลร่างใหญ่ นิสัยเด็ดขาด เหี้ยมหาญ เพื่อเป้าหมายได้สังหารคนโดยไม่กระพริบตา วิชาการต่อสู้ไม่มีผู้ใดทัดเทียมได้
พระพุทธเจ้าทรงทราบด้วยพระญาณว่า จะเกิดเหตุไม่ดีเกิดขึ้น นั่นคือ คนที่ 1,000 จะเป็นแม่ขององคุลีมาล ท่านจึงหมายไปปราบองคุลีมาล โดยปรากฎกายเดินผ่านทางเปลี่ยวที่องคุลิมาลดักรออยู่
"คนที่หนึ่งพันมาแล้ว" องคุลีมาล แสยะยิ้มดีใจที่มุมปาก ทันใดนั้นจึงกระโจนกาย ออกจากที่ซ่อน พุ่งไปยังทางที่พระพุทธเจ้ากำลังเดินผ่าน หมายเอาดาบฟาดไปยังสมณะรูปนี้ ให้สิ้นชีพในดาบเดียว
แต่ทว่าช่องว่าง 10 ก้าวระหว่างองคุลีมาลและพระพุทธองค์ ไม่มีทางไหนที่องคุลีมาลจะทำให้มันสั้นลงได้สักที
"หยุดก่อน สมณะ" องคุลีมาล ตะโกนออกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยปานใจจะขาดปนสงสัย ที่วิ่งไล่เท่าไหร่ก็ไม่ทันสักที
"เราหยุดแล้ว แต่ท่านนั่นแหล่ะ ที่ยังไม่หยุด" พระพุทธองค์ปล่อยวาจาเรียบง่ายและทรงพลังออกมา
องคุลีมาลยิ่งโมโหหนักยิ่งขึ้น ไฉนสมณะท่านนี้จึงกล่าวเท็จ ก็เห็นๆอยู่ว่าวิ่งไล่ยังไงก็ไม่ทัน
"ที่หยุดนั่นคือ เราหยุดจากบาปและการเข่นฆ่าทั้งปวง แล้วท่านล่ะ หยุดหรือยัง" พระพุทธองค์ทรงเห็นว่าองคุลีมาลกำลังเหนื่อย และสับสน จึงยิงคำถาทรงพลังออกไป กระทบหูองคุลีมาล แต่กระเทือนไปถึงส่วนลึกในใจองคุลีมาล จนรู้สึกตัวชา ปลดเปลื้องพันธนาการที่มัวเมากับการเข่นฆ่า
ทันใดนั้นองคุลีมาลเกิดการเปลี่ยนแปลงภายใน น้ำตาไหลอาบสองแก้ม ได้ทบทวนสิ่งที่ตนเองได้กระทำมาทั้งหมด มันเป็นทางที่ผิดบาป แต่คำกล่าวของสมณะท่านนี้ ช่างกระทบใจยิ่งนัก ไม่เคยได้ยินจากท่านอาจารย์ที่สำนักมาก่อน องคุลีมาลจึงได้สติกลับมา ฆาตกรตนนั้นได้หายไปแล้ว จึงขอบวชติดตามพระพุทธองค์
สรุป ถ้าเราจะทำงานร่วมกับคนที่มีความยึดมั่นมากจะทำอย่างไร จากตัวอย่างนี้
นวดให้เหนื่อย คือฟังเขาพูดให้มากๆ จนเขาหมดเรื่องที่จะเล่า โดยฟังด้วยความใส่ใจ
ดึงให้สับสน เสนอความคิดที่ท้าทายความเชื่อดั้งเดิมของเขา ว่าคิดอย่างไรบ้าง
จี้ให้โดนจุด ตั้งคำถามที่ทรงพลัง ที่กระทบเข้าไปภายในใจ ทำให้เขาต้องฉุกคิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น